Рыгор Бородулин - Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)

Мая мiлка захварэла,

Захацела малака,

Ня папала пад карову,

А папала пад быка.

* * *

Людзi жэнюцца, любуцца,

А мне ў невашта абуцца.

Хоць на дзеўцы i на печы

Босаму якраз дарэчы.

* * *

У балоце пад кустом

Цяцера нясецца.

Хаiм Басю любець

Аж ярмолка трасецца.

* * *

- Цi ня ты мяне

Па пожаньцы качаў,

Цi ня ты мяне, малодзеньку,

Пачаў?

- А качалi цябе зайчыкi,

А пачалi цябе мальчыкi!

* * *

Мая мiлка, як кабылка,

Толькi розьнiца адна:

На кабылцы езьдзяць людзi,

А на мiлцы толькi я.

* * *

Расхадзiлiся суставы

Каля печы, каля лавы.

Самы большы сустаў

З тапарышча ўстаў.

* * *

А за песьнi, за прыпеўкi

Палюбiлi мяне дзеўкi,

А за ўдачу за маю

Абасцалi галаву.

* * *

Дзёр, дзёр мазурку,

Разагнаўся

Ды ў дзюрку.

* * *

Усе залёткi, як залёткi,

А мая, як рэзьгiны:

Усе гуляюць, усе скачуць,

А ў мае ўсё хрэсьбiны.

* * *

Баба сеяла, трусiла,

За п..ду блыха ўкусiла.

Баба думала, што клоп,

Па п..дзе далоньню хлоп!

* * *

Баба сеяла муку,

Сыпала ў кадушку,

Загадала мужыку

Палюбаць цялушку.

* * *

- Ой, Полiнька, Полiнька,

А што ў цябе голiнька?

- Ня брашыце, зладзеi,

Занялося кудзеляй!

* * *

Ай, жонка мужа ды зьняважала

Завяла ў поле дый прывязала

Плячмi к бярозi,

Х.ем к дарозi.

А хто ня едзiць, ды ўсё пытаiць:

Што чалавеча х.ем баўтаiць?